Blog 1 Kwetsbaarheid is kracht

Kwetsbaarheid = kracht

Ik ga me even van mijn kwetsbaarste kant laten zien in deze blog… vind ik ook nog steeds best spannend, maar als ik er al maar één iemand mee kan inspireren dan is het dat helemaal waard! De reden waarom ik erover deel is omdat ik vind dat we te weinig met z’n allen over emoties praten en we in deze maatschappij verharden. Een soort van ‘we moeten sterk zijn, anders val je buiten de boot’. En daar ben ik het niet mee eens. Emoties hebben nl. altijd een functie. En onze diepste dalen, zijn de mooiste inspiratiebronnen voor anderen.

De afgelopen 20 jaar zat ik regelmatig in enorme kl*te periodes, waar ik (ondanks dat sommige momenten uitzichtloos voelden) uiteindelijk véél sterker uit ben gekomen.

Mijn ouders lagen in een vechtscheiding, ik had suïcidale gedachten, ik vluchtte in een relatie omdat dat beter was dan thuis zijn, mijn man die kanker kreeg 3 weken na de geboorte van onze jongste dochter, een scheiding, opnieuw beginnen, opnieuw kanker en daaroverheen een tia bij de papa van onze kids (en horen ongeneeslijk ziek te zijn), 2 kinderen die hun eigen hulptraject nodig hadden om hiermee te leren dealen…. en verschillende burn-outs en depressies van mezelf tussen dit alles door. En oh ja, de combinatie van het single-mama zijn, met een loondienstbaan van 32 uur én een eigen bedrijf starten als coach, laat ik dat niet vergeten 😉.

20 years in a nutshell! Als ik het zelf zo op een rijtje zet en erover nadenk, denk ik nog steeds: hoe dan??

Het staat zo lekker compact bij elkaar, maar als ik je alleen al zou uitschrijven wat er écht allemaal bij kwam kijken… daar heb ik heul wat A4-tjes voor nodig. Nee hoor, daar ga ik je niet mee vermoeien. Ik denk dat je vast zelf al zal begrijpen dan er in die jaren héél véél verandering, angst, verdriet en vele andere emoties passeerden in mijn leven.

Verandering is nogal een thema geweest in mijn leven, een thema waar ik in eerste instantie nooit zo lekker op ging. Maar inmiddels zie ik dat anders, namelijk: het enige constante in het leven is verandering. En het is juist dankzij alle angst, onzekerheid, frustraties, verdriet, vermoeidheid, tegenslag, dat verandering een woord is dat ik tegenwoordig omarm! Het betekent voor mij namelijk GROEI, meegaan met wat is, de illusie van controle los kunnen laten. Ik heb letterlijk mogen ervaren dat buiten je comfort zone de mooiste dingen gebeuren.

Om hulp vragen maakt sterker dan doen alsof je geen hulp nodig hebt.

Vanaf mijn 18e levensjaar ben ik gestart met psychotherapie. In de jaren daarna volgden meerdere trajecten bij een psychotherapeut, psycholoog, ik volgde een training cognitieve gedragstherapie, kreeg EMDR therapie. En toen bleek dat me dat allemaal geen duurzame verbetering bood, ging ik

me vastbijten in persoonlijke ontwikkeling: ik volgde daarvoor meerdere trainingen, opleidingen en ik ging aan de slag gegaan met verschillende coaches en neurofeedbacktraining.

Zonder de begeleiding van deze therapeuten, coaches en neurofeedback weet ik zeker dat ik niet zo daadkrachtig mijn eigen, positieve energie terug had kunnen vinden. En weet ik ook zeker dat ik er in ieder geval minder en langzamer van had geleerd.

Als we ons klein voelen, onzeker zijn, zijn we als mens geneigd om in vlucht-, vecht- of bevries-modus te schieten. Zo werkt ons brein nou eenmaal. Het oer instinct slaat aan. En dan lijkt het alsof de wereld ons overkomt, alsof we geen grip hebben op de situatie. Met die fight/flight/freeze reactie vertellen we onszelf dan dat we onszelf (moeten) beschermen, terwijl het vooral een kwestie van ego trippen is. Kiezen voor de weg van de minste weerstand. Lijkt veilig… Je ego blijft in ieder geval voor heel even beschermd.

Maar wat een bevrijding! Van ‘nee, dit lukt me toch niet’, naar ‘YES, I CAN!

Mijn angsten aangaan en mijn verlangens en ambities nastreven. Al mijn emoties toelaten en ernaar luisteren versus ze onder het tapijt te schuiven of ze uit mijn systeem proberen te krijgen (= aangeleerd patroon, overlevingsmodus).

Mijn krachten én valkuilen (her)ontdekken en bewuster kunnen managen. Het inzien dat waarheden geen waarheden zijn, maar slechts (beperkende) overtuigingen, en met dit inzicht mijn hele leven nieuwe kaders kunnen geven, nieuwe waarheden kunnen creëren, nieuwe doelen stellen.

En daarmee ook met een opgeruimd koppie weer zelfverzekerd ergens voor gaan staan en bijpassende keuzes kunnen maken. Niet persé zonder angst, maar ondanks angst. Feel the fear and do it anyway! Dat is waar ik vandaag de dag voor sta.

Niet de situatie, maar hoe jij ermee omgaat is bepalend voor je geluk.

Nee, zeker niet altijd makkelijk. En ik ben de laatste op aarde die zal beweren dat geluk betekent dat er geen nare dingen meer gebeuren in je leven. De uitdagingen in het leven blijven komen. De sh*t-show blijft gewoon door draaien. Maar uiteindelijk gaat het niet om wat er gebeurt, maar om hoe jij ermee om gaat. En het is daarom zo leerzaam en waardevol om jezelf te leren kennen op een dieper niveau, weten waar je staat, wat je uit het leven wil halen, wat je verlangens maar ook je valkuilen zijn… Misschien wel opnieuw (andere) keuzes maken. Passend bij jou.

Het menselijk gedrag fascineert me enorm

Waarom we doen wat we doen. Of niet doen wat we eigenlijk beter wel doen. Waarom we doelen hebben, maar kiezen voor onze valkuilen. Hoe we denken een vrije wil te hebben maar heel vaak juist flexmatig reageren. Hoe briljant, geniaal onze grijze massa eigenlijk is en hoeveel potentie er in ons allen zit, mits we leren aan de juiste knoppen te draaien.

Hoe we het ons zó lastig kunnen maken met onze gedachten die je realiteit bepalen. Hoe de wereld waarin we vandaag de dag leven een huuuuuge impact op ons heeft en enorme krachten uitoefent. En hoe jij, zolang je niet doorhebt hoe dit werkt, eeuwig een speelbal des levens blijft.

Ik ben benieuwd, wat betekent verandering voor jou? Ben je blij met hoe alles gaat, of moet je concluderen dat je (te) vaak de ruggengraat hebt van een visstick? En toch maar zelf blijft aanmodderen, hulp vragen een dingetje vindt, zelluf doen het veiligst voelt…. Maar je ondertussen geen steek verder komt?? Food for thought?

Verandering van gedrag: ik weet inmiddels dat het voor iedereen mogelijk is. Dat is nl. niet altijd alleen sturen op dat gedrag, maar vaak ook op diepere niveaus, zoals je waarden, overtuigingen en je identiteit, en het omarmen van je eigen kwetsbaarheid.

In kwetsbaarheid ligt een enorme kracht. De kracht van verbinding, connectie, saamhorigheid, menselijkheid, zachtheid, herkenning, erkenning. Het ‘zijn’ in die kwetsbaarheid heeft me al zoveel mooie, kostbare momenten opgeleverd… and yet… vind ik het nog steeds één van de allermoeilijkste facetten in mijn persoonlijke ontwikkelingsreis.

‘Want word ik dan wel serieus genomen?’

Zo hardnekkig is het dus. Ik wéét wel beter, maar ook ik ken nog genoeg momenten dat ik het niet zo voel. Het bekende conflict tussen hoofd en hart. And that’s okay. Persoonlijke ontwikkeling is een reis, waarbij de hele reis (inclusief wegversperringen en omleidingen) de bestemming is. Ik ben er nooit, en tegelijkertijd altijd. Ik ben dus altijd precies waar ik moet zijn.

Ik ben ik.

Alles inclusief.

Er is geen tweede ik.

En dat is mijn kracht.